Time Record – Experiments

“Czas jest względny i zależny od obserwatora”
Albert Einstein

EN: I conducted painting experiments related to time recording , the experiments were time-limited such as 1 minute, 1 hour, 1 day, and had a vector of recording from left to right; subsequent experiments with color, and non-linear time. This allowed me to examine my time, visualize it, and compare the ways of recording time. I recorded time using a trace from a paintbrush, a point – which is a time segment close to one second, and I started to record time-based on the classical concept of time in philosophy and physics:

In classical physics, time is a continuous quantity, an a priori feature of the world, not defined by anything. A certain, usually periodic sequence of events is used as a basis for
measurement, which is considered to be a reference point for a certain period. This principle is based on a clock. This way I recorded 1 hour, 1 minute, one day.

My research made me realize that this is a very mechanical way of recording, with which I felt trapped, I felt the inorganic of this way – time has become artificial, unnatural, automatic and bringing with it discomfort. I wanted this day (time recording one day) to end, I was annoyed, and I couldn’t cope with the increasing feeling of tension.

If you compare this way from the experiment and the way of recording time, which I have been using in my works since 2015, where time is not hierarchic (beginning to end), i.e. it is not recorded linearly, but only cyclically, using layers.  

At the same time, the perception of time changes completely: time suddenly becomes something natural, easy to record, fluid, stress-free; and when the work is finished – concrete – the past time and at the same time creates deep space on the canvas. Here too, color plays an extraordinary role – for example, red speeds up
the recording, and black or blue slows down the documentation, creating a stronger sense of suspension.

All exercises and experiments were performed in silence.

PL:

Przeprowadziłam eksperymenty malarskie związane z rejestracją czasu (zapis czasu na mój własny sposób na papierze i na płótnie), eksperymenty były ograniczone czasowo takie jak 1 minuta, 1 godzina, 1 dzień i miały wektor zapisu z lewa do prawa; kolejne eksperymenty z kolorem, oraz z czasem nieliniowym. Dzięki temu mogłam zbadać swój czas, zwizualizować go, a także porównać sposoby rejestracji czasu. Rejestrowałam czas za pomocą śladu od pędzla z farbą, czyli punktu – który jest odcinkiem czasu bliski jednej sekundzie, a także zaczęłam rejestrować na podstawie klasycznej koncepcji czasu w filozofii i fizyce:

W fizyce klasycznej czas jest ciągłą wielkością, aprioryczną cechą świata, nie definiowaną przez nic. Jako podstawę pomiaru stosuje się pewną, zwykle okresową sekwencję zdarzeń, która jest uznawana za punkt odniesienia dla pewnego okresu czasu. Ta zasada opiera się na zegarze.

Tym sposobem rejestrowałam 1 godzinę, 1 minutę, 1 dzień.
Moje badania uświadomiły mi, że jest to bardzo mechaniczny sposób zapisu, przy którym czułam się uwięziona, czułam nieorganiczność tego sposobu – czas stał się sztucznym, nienaturalnym, automatycznym i przynoszącym ze sobą dyskomfort. Chciałam aby ten dzień (zapis czasu jeden dzień) się skończył, byłam poirytowana, i nie mogłam poradzić sobie ze zwiększającym się uczuciem napięcia.
Jeżeli porównać ten sposób z eksperymentu i sposób rejestrowania czasu, który stosuję w swoich pracach od 2015 roku, gdzie czas nie ma hierarhii (początek-koniec) czyli nie jest zapisywany w sposób liniowy, a tylko cyklicznie, za pomocą warstw. Przy tym zmienia się zupełnie percepcja czasu: czas staje się nagle czymś naturalnym, łatwym do rejestrowania, płynny, bezstresowym; a po zakończeniu pracy – konkretnym – czasem przeszłym i jednocześnie tworzy głęboką przestrzeń na płótnie. Także tutaj niezwykłą rolę gra kolor – na przykład czerwień przyspiesza zapis, a czerń, czy błękit naprawdę spowalniają dokumentację, tworzą mocniejsze poczucie zawieszenia.
Wszystkie ćwiczenia i eksperymenty były wykonywane w ciszy. Jest to zapis mojego czasu psychologicznego.